Wskaźnik masy ciała i śmiertelność wśród dorosłych z cukrzycą typu 2 typu Incident AD 9

Dlatego należy zachować ostrożność przy interpretacji wyników wśród starszych uczestników. Nasze wyniki dotyczące związku między BMI a umieralnością ze względu na określone przyczyny są zgodne z wcześniejszymi badaniami przeprowadzonymi w populacji ogólnej.2-4,14,15 Wśród uczestników, którzy nigdy nie palili, związek między BMI a śmiertelnością z przyczyn sercowo-naczyniowych a śmiertelność z powodu raka była monotoniczna i liniowa. Nie zaobserwowano znaczącego związku między jakąkolwiek kategorią BMI a ryzykiem zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowych wśród uczestników, którzy kiedykolwiek palili; jednak uczestnicy o najniższej kategorii BMI, którzy kiedykolwiek palili, mieli znacznie podwyższone ryzyko zgonu z powodu raka.
Proponowane biologiczne mechanizmy rzekomego paradoksu otyłości obejmują zwiększony wpływ genetyczny i cięższą cukrzycę u zdrowych osób z cukrzycą lub wpływ fenotypu otyłości o prawidłowej masie metabolicznej .5,36 Jednak uczestnicy w normalnej grupie brak prawdopodobieństwa zgłoszenia objawów cukrzycy lub współistniejących chorób przewlekłych lub konieczności podania insuliny niż uczestnikom z nadwagą lub otyłością. W przeciwieństwie do nich, uczestnicy o normalnej wadze częściej byli palaczami i stracili na wadze przed rozpoznaniem cukrzycy. Porównania z tą heterogenną grupą o normalnej wadze mogą zatem niedoszacować ryzyka śmierci u osób z nadwagą i otyłych.
Mocne strony naszych badań obejmują dużą próbę (3083 zgonów wśród 11 427 dorosłych z incydentem cukrzycy), umożliwiającą szczegółowe badanie w różnych kategoriach BMI i kluczowe analizy w celu zaradzenia potencjalnym uprzedzeniom. Potencjalnie zmierzona masa ciała, udokumentowana tuż przed diagnozą cukrzycy lub w momencie jej rozpoznania, zapobiega błędnej klasyfikacji ze zmianą masy ciała z powodu wczesnego leczenia farmakologicznego lub zmian stylu życia krótko po diagnozie. Rejestrowanie pracowników służby zdrowia okazało się korzystne w odniesieniu do wiarygodności i trafności zgłaszanych przez samych siebie narażeń i skutków związanych ze zdrowiem, a także zmniejsza zamieszanie spowodowane czynnikami edukacyjnymi i społeczno-ekonomicznymi.
Ograniczenia badania polegały na poleganiu na raportowanych wagach, choć wykazano, że błędne raportowanie jest bardzo minimalne w badaniach walidacyjnych, a korekty błędów w pomiarze BMI dały podobne wyniki. Informacje na temat masy ciała uzyskano średnio 11 miesięcy przed diagnozą jako wskaźnik masy ciała w chwili rozpoznania, ale jest mało prawdopodobne, aby spowodował znaczny błąd. Wreszcie względna jednorodność kohort NHS i HPFS może ograniczyć uogólnianie naszych wyników do innych grup rasowych i etnicznych.
Podsumowując, nasze wyniki wskazują na związek w kształcie litery J między BMI w momencie rozpoznania cukrzycy a ryzykiem śmierci ze wszystkich przyczyn, przy czym najniższe ryzyko obserwuje się u uczestników o prawidłowej wadze z BMI 22,5 do 24,9 Wśród uczestników, którzy nigdy nie palili, była bezpośrednia liniowa zależność między BMI a umieralnością, podczas gdy nieliniowy związek zaobserwowano wśród tych, którzy kiedykolwiek palili. Nie było dowodów na ochronny wpływ nadwagi lub otyłości na śmiertelność. Ponadto, biorąc pod uwagę związek nadwagi i otyłości z innymi krytycznymi punktami końcowymi zdrowia publicznego (np. Z chorobą sercowo-naczyniową i rakiem), utrzymywanie prawidłowej masy ciała powinno pozostać kamieniem węgielnym zarządzania cukrzycą, niezależnie od palenia tytoniu. Potrzebujemy dalszych dowodów, aby potwierdzić nasze wyniki w innych populacjach.
[patrz też: rak plaskonablonkowy, rak nabłonkowy, Warszawa rak nabłonkowy ]